Prawie białe święta

My przecieramy oczy ze zdumienia na widok kilkunastu stopni Celsjusza na zaokiennym termometrze. Ale rośliny są dużo bardziej zdezorientowane. Nawet w moim balkonowym ogrodzie jest... dziwnie. A na pewno nietypowo.

Jednoroczniaków już właściwie dawno nie powinno być. Aksamitki nie wytrzymały późnojesiennej pogody, ale nagietki wciąż mają się dobrze. Największym zaskoczeniem jest jednak wysiana przeze mnie wiosną lwia paszcza, która kwitła całe lato. Zostawiłam ją w doniczce, bo jeszcze w październiku miała się dobrze i było mi żal po prostu ją wyrzucić. I oto 23 grudnia, czyli już zimą, ona się trzyma. Może nie jest wystawowym okazem, ale wkrótce pączki się rozwiną. Będę w święta oglądać śnieżnobiałe kwiaty zamiast puchu. Boże Narodzenie będzie więc prawie białe:-)

Niby nic, ot skromna biała lwia paszcza. A jednak to dziwne, bo jest grudzień...

W innych donicach też spory ruch. Ale obserwowałam go już w tym roku. Tyle, że było to przedwiośnie, a nie przedświąteczny czas...

Bluszczyk kurdybanek, mój ulubieniec z trawnika, wypuszcza młode liście.

Chmiel wystartował po krótkiej jesiennej drzemce. Póki nie ma mrozów, niech mu będzie, na zdrowie.

A to czarny bez. Zdjęcie wyszło ciut nieostre, ale i tak widać, że to nie pąki, które czekają na wiosnę, a już niemalże liście. W tle nagietek. I pelargonie, które chciałam pożegnać, a one wciąż zielone.

W domu ciut świąt, czyli poinsecja. Prezent od cudownego br. Krzysztofa. Ciut kapryśna, ale na razie daje radę.

Z pąkami kwiatowymi wystartował rozmaryn. Poprzedni egzemplarz rok temu zabiły przędziorki, ten jest bardziej wytrwały.

A to skupisko roślin domowo-balkonowych. Zaprzyjaźniły się. Dużo miejsca zajmuje plektranus, który od wiosny do jesieni zażywa świeżego powietrza. To jego trzecia zima pod dachem. A za oknem - sosna.

Bez względu na pogodę - samych dobrych dni. Nie tylko tylko tych świątecznych. Powodów do radości jest tyle, ile igiełek na choince, trzeba je tylko dostrzegać.